Bez tytułu, 2024
włóczka neonowa, włókna naturalne oraz sztuczne częściowo z recyklingu
120 x 70 x 50 cm
Pokrywam funkcjonalny obiekt – leżak – tkaniną dywanową, która imituje organiczne formy roślinne. Leżak, archetyp wypoczynku, staje się (nie)komfortowo organiczny. Poprzez nałożenie syntetycznej warstwy przypominającej trawnik, celowo zakłócam spodziewane doświadczenie komfortu. Powstałe w ten sposób wrażenie sensoryczne – miękkie, a zarazem niepokojące – prowokuje pytaniao granice między odpoczynkiem, biernością a ekologiczną amnezją. Czerpiąc z założeń designu krytycznego, praca sytuuje się pomiędzy przedmiotem użytkowym a spekulatywnym artefaktem. Skłania do refleksji nad współczesną kondycją człowieka: nad odpoczynkiem jako nagrodą, towarem lub nieosiągalną aspiracją. Jednocześnie wskazuje na nasze pośrednie relacjez naturą – pragnienie bliskości, które często realizujemy poprzez materialne wynalazki. Unikając patosu, praca stanowi subtelną krytykę konsumpcjonizmu, sztucznej „naturalności” oraz iluzji kontroli nad światem przyrody. Natura jawi się tutaj jako dynamiczna, żywotna siła, wymykająca się ludzkim konstrukcjom odpoczynku – przypomnienie zarówno o naszym pragnieniu kontaktu z nią,jak i o naszej od niej alienacji.
Praca zaprezentowana na wystawie 2138, w ramach 13. edycji festiwalu KRAKERS w dawnym budynku Poczty Głównej w Krakowie.
Osoby kuratorskie: Aleksandra Klimek-Lipnicka, Aleksandra Hurek, Cezary Luty, Magdalena Ohl.
↑Back to Top